Under pressure...

Átti svolítið erfitt með mig í dag. Ég er nefninlega byrjaður að taka meira strætó núna, er kominn með mánaðarkort, svo að maður geti nú skotist í bæinn þegar maður vill. Allaveganna...þá er það nú ekki það skemmtilegasta sem maður veit að taka strætó svo að maður er búinn að vera duglegur að hlusta á ferðageislaspilarann til að drepa tímann. Það er bara samt svo skrítið þegar það er öflugur diskur í þá væri maður, undir venjulegum kringustæðum, þ.e. heima hjá sér, að syngja hástöfum og taka luftgítarinn eða trommusólóið á hnén á sér eða það sem næst er. En þegar maður er staddur í strætó hins vegar þá er maður svo heftur. Mann langar til, en kann ekki alveg við að taka Bowie-inn með fullan strætó! Þess vegna raular maður svona lágstöfum eða dribblar létt niður skónum. Ég þó til með að gleyma mér stundum og set örlítið meiri kraft í röddina, finnst samt eins og enginn ætti að heyra í mér því ég heyri varla í sjálfum mér :)
gun